Η Nastia Chukhrai προέρχεται από την κινηματογραφική δυναστεία Chukhrai. Ο παππούς της γύρισε το “Ballad of a Soldier” και ο πατέρας της το “Thief” και το “Driver for Vera”. Το σπίτι του Chukhraev ήταν πάντα γεμάτο κόσμο, και όλοι αυτοί οι άνθρωποι έπρεπε να τρέφονται και να ποτίζονται. Έτσι γινόταν ο μεγάλος ρωσικός κινηματογράφος και έτσι οργανωνόταν η κοινωνική ζωή. Η Nastya επέλεξε την καριέρα στον κινηματογράφο από την καριέρα στην τηλεόραση και τη μητρότητα.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, η οικογένειά μας φτιάχνει αυτά τα όμορφα, νόστιμα, θα έλεγα και θεϊκά εκλέρ. Είμαι δικαιολογημένα προκατειλημμένος. Πρώτα, η προγιαγιά, μετά η μητέρα εκτελούσαν απλές, με ακρίβεια προβαρισμένες ενέργειες το βράδυ πριν από την άφιξη των καλεσμένων, και το πρωί υπήρχε ένας δίσκος με άδεια εκλέρ στο τραπέζι, κρέμα στο ψυγείο, την οποία όλοι προσπαθούσαν να φάνε πριν χτυπήσουν το εκλέρ με το κουτάλι. Οι μαρέγκες ήταν στο φούρνο για όλη τη νύχτα- απελευθερώθηκαν μόνο το πρωί. Στη συνέχεια, σχεδόν πριν φτάσουν οι καλεσμένοι, τα εκλέρ γεμίστηκαν με κρέμα και τοποθετήθηκαν στη σχάρα. Να γιατί: πολλοί καλεσμένοι στη μέση της βραδιάς – ακόμη και πριν από το επιδόρπιο – σαν τυχαία πέρασαν από την κουζίνα και τα εκλέρ έγιναν αισθητά λιγότερα. Έτσι η γιαγιά άρχισε να βάζει το πιάτο στο ντουλάπι και φρόντισε να μου αφήσει ένα – για αύριο . Παρά την απλότητα της συνταγής, δεν έφτιαχναν ποτέ χωρίς αφορμή. Εδώ, η προγιαγιά είχε αυστηρές αρχές – για παράδειγμα, οι αγαπημένες μου τηγανίτες με μήλα που έκανε μόνο όταν επέστρεφα από ένα μακρινό ταξίδι ή όταν ήμουν άρρωστος, κέικ – πολύ νόστιμα, αλλά δεν έχουμε ακόμη καταφέρει να αναπαράγουμε στο κατάλληλο επίπεδο – είναι για κάποιες ειδικές εκδηλώσεις: γενέθλια, πρωτοχρονιάτικες γιορτές, και για τους επισκέπτες εκλέρ και μαρέγκες. Εκτελούν ένα ντουέτο για έναν απλό λόγο: όταν φτιάχνετε την κρέμα, μένουν ασπράδια – βάλτε τα στο ψυγείο, τελειώστε την κρέμα, και ενώ τα εκλέρ ψήνονται στο φούρνο, δεν χάνετε χρόνο. Χτυπάτε την κρέμα για τις μαρέγκες, και όταν τα εκλέρ είναι έτοιμα, ένας άλλος δίσκος μπαίνει στον ήδη καυτό φούρνο. Είναι μια παραγωγή χωρίς σπατάλες, και μάλιστα εκπληκτικά συγχρονισμένη.
Η Αναστασία με τη μαμά της Μαρία Ζβέρεβα και τον μπαμπά της Πάβελ Τσουχράι
Όταν βλέπω τη μητέρα μου να το μαγειρεύει, είναι σαν να διευθύνει μια ορχήστρα, κάθε κίνηση επεξεργασμένη και όμορφη. Η πρώτη φορά που η μητέρα μου με κάλεσε να συμμετάσχω στη διαδικασία ήταν όταν ήμουν περίπου πέντε ετών. Εκείνη με προέτρεψε, εγώ το έκανα. Στα δέκα μου χρόνια μπορούσα να φτιάχνω εκλέρ με κλειστά μάτια. Το ίδιο συμβαίνει και με την κόρη μου Anya: όταν οι γονείς μου έχουν καλεσμένους, τρέχει να βοηθήσει – και είστε ευπρόσδεκτοι – στο τραπέζι το αποτέλεσμα της εκμετάλλευσης της παιδικής εργασίας. Είναι πολύ ευχαριστημένη και δέχεται κομπλιμέντα.
Δεν φτιάχνω πολύ συχνά εκλέρ στο σπίτι. Προφανώς, υποσυνείδητα ακολουθώ την αρχή της γιαγιάς μου: τα εκλέρ για μένα συνδέονται με το σπίτι των γονιών μου, την ατμόσφαιρά του, τους φίλους τους. Είναι αλήθεια ότι δεν μου αφήνουν πια το εκλέρ “για αύριο”…”.
